Illegaal in Laos

Maandagochtend kregen we wentelteefjes, omdat Jampee en Jampaa (Andrea en Patricia, of andersom) zich geroepen voelden eindelijk eens een 'fatsoenlijk' ontbijt klaar te maken. Gewoonlijk krijg je namelijk rijst met gekruide vis en vlees en allemaal maffe groenten en dat vind ik best lekker, maar de dames waren daar niet zo over te spreken. Ze hadden 's avonds een paar keer in de stad patat gehaald en sindsdien stond er ook patat bij het ontbijt... maar om nou uit te leggen dat we dat eigenlijk niet echt als ontbijt eten...

Na het lesgeven (alle klassen waren er! Zij het gedeeltelijk...) gingen we naar een visser die met ons de Mekong opging. De zon ging net onder, dus dat was erg mooi! We waren op een gegeven moment zo dicht bij Laos, dat we vonden dat we daar wel even aan land konden gaan. De visser ging akkoord mits we we binnen drie minuutjes weer in de boot zaten. Mensen die niet uit Thailand of Laos komen, moeten namelijk voor het oversteken van de Mekong gewoon een Lao visum halen voor 30 dollar.

's Avonds gingen we weer bij opa en oma eten. De keus was deze keer niet zo groot, maar ze hadden wel hele lekkere kippensoep, waar bij nadere inspectie twee volledige koppen in bleken te drijven. Ik vroeg aan Jack of ze dat ook aten en hij knikte van wel, dus ik begon enthousiast de hersenen eruit te lepelen en net toen ik ze in m'n mond had gestopt, riep Jack's tante: 'Gadver! Eet je dat op?' Schijnt dus toch niet zo normaal te zijn... waarom stop je het dan in de soep?

's Avonds gaat Jack altijd uitgebreid rekken en strekken, bleek yoga te zijn, en dat ging hij mij ook wel even leren. Was erg leerzaam, ik heb bijvoorbeeld geleerd dat ik niet op mijn knieen (sorry, zitten geen puntjes op dit toetsenbord) kan zitten en dan achterover kan gaan liggen.

Aapjes

Dinsdagochtend gingen we naar de Lao markt, een markt van Lao die met hun bootje de Mekong overkomen om hun waar in Thailand te verkopen. Vroeger werd dit 'grensgebied' misbruikt om o.a. bond en levende aapjes te verkopen, maar tegenwoordig wordt dat niet meer gedoogd en kun je er vooral veel goedkope kleren en rare amuletten kopen, zoals gedroogde hagedissen met zeven staarten en neushoornhoorns. Jack kocht allemaal vissen die lagen creperen in een bak zonder water en liet ze vrij in de rivier omdat hij vond dat dit geen waardige manier was om te sterven. Zelf heb ik een knalgele polo gekocht met achterop 'Long live our beloved King!' Begin hieral helemaal in te burgeren, haha.

Tegen de tijd dat we op school kwamen hadden we alweer een lesuur gemist, maar goed, dat blijft 'no ploblem' hier in Thailand, ze vragen niet eens waarom je er niet was! Op school ben ik begonnen met de kinderen hun klankalfabet te laten tekenen (dus A klinkt als 'e' als in Apple) om ze een beetje te leren lezen. Ze kennen namelijk alleen de namen van de letters en de woorden die ze uit hun hoofd hebben moeten leren, dus als je 'cat' opschrijft kunnen ze dat meteen uitspreken, maar als je 'can' opschrijft hebben ze geen idee wat er staat. Nu kunnen ze dus een beetje proberen de letters te lezen.

's Middags na school hebben we een heerlijke Thaise massage gehad. M'n rug zat behoorlijk vast (deuropeningen zijn hier niet bepaald op mijn hoogte en aan continu in kleermakerszit zitten ben ik ook niet gewend) en die hebben ze keihard losgemasseerd. De tranen sprongen in m'n ogen, maar achteraf was de pijn helemaal weg!

'Afscheid'

Woensdag was er na school een hele afscheidsceremonie voor ons georganiseerd. Jack had ze verteld dat ik naar een Highschool zou gaan (maar ik dacht daar anders over) en voor de meiden was dit inderdaad de laatste lesdag, en dat wilde de school niet ongemerkt laten passeren. Iedereen kwam naar voren om te zeggen dat ze het erg leuk en leerzaam hadden gevonden en dat ze wilden dat we nog langer zouden blijven en vervolgens moesten er nog minstens twintig foto's worden gemaakt, dat is echt - binnen die vijf jaar dat digitale camera's betaalbaar zijn geworden -uitgegroeid tot een enorme traditie hier in Thailand. Maar daarover volgende keer meer. Vervolgens kregen we alledrie een certificaat en nog kadootjes. Lichtelijk overdreven voor die twee weekjes, maar wel heel lief!

De bosmonnik

Donderdagochtend zouden we om half elf vertrekken, maar aangezien dat de tijd was waarop ik opstond, gingen we dat al niet meer halen. Uiteindelijk gingen we ruim een uur later weg, maar dat lag niet geheel aan mij. De meiden zouden namelijk na de Tempel meteen doorgaan naar Chiang Mai en dus moesten alle spullen gepakt worden en bovendien moest er afscheid genomen worden. Eerst van Jack's moeder, die ons alledrie een bandje om de pols knoopte om ons te zegenen. En vervolgens gingen we (volledig onaangekondigd) ook nog even langs Jack's vriend, de monnik Suphot, waar we allemaal twee bandjes kregen, ook als een soort zegening. Dat moet wel een goede reis worden!

In Nongkhai hebben we weer dat park met al die bizarre beelden (zie het verdwenen verhaal...) bezocht en onderweg heeft Jack ons uitgebreid verteld over het boeddisme, of in ieder geval zijn versie daarvan. Was heel interessant, maar ook heel moeilijk te bevatten met onze Westerse breinen. Hoewel (voorzover ik heb begrepen) de Boedda nooit iets over hemel of hel heeft gezegd, hebben latere monniken een heel universum bedacht met 7 werelden: de onze, drie hemelen erboven en drie hellen eronder. Afhankelijk van je karma (het totaal van je goede en slechte daden) ga je na je dood naar 1 van die andere werelden tot je uiteindelijk weer wordt herboren als mens. Dit is een eeuwige circel zonder begin of eind (dat is sowieso al lastig te bevatten, omdat de Westerse religies altijd lineair werken - van het ontstaan van de wereld tot het 'vergaan' ervan) en dit houdt in dat we in een soort oneindige cirkel van lijden zitten. Leven is namelijk lijden. Alles waar we van houden zal ooit vergaan, alles wat mooi is, zal lelijk worden, iedereen zal sterven. Persoonlijk vind ik dat niet zo'n heel opbeurend idee, maar Jack ziet dat anders, er is namelijk een manier om aan Doehka (lijden) te ontsnappen: Door je te realiseren dat alles is zoals het is, dat we allemaal deel van 1 groot geheel zijn en dat er dus eigenlijk helemaal geen 'ik' bestaat, leer je los te laten en ben je niet langer afhankelijk voor externe factoren voor je geluk. Ik ben nog niet helemaal overtuigd.

Vervolgens gingen we een kijkje nemen in een weeshuis in Nongkhai. Waren allemaal hele kleine peutertjes die gewoon echt bijna niks hebben. Ik heb gehoord dat weeshuizen in Afrika soms containers vol met speelgoed buiten de deur hebben staan, omdat ze zoveel krijgen toegestuurd... in Thailand hebben ze een klein beetje dat ze een paar jaar geleden van een vrijwilliger hebben gekregen. Op zich genoeg, want de Thai zijn eigenlijk standaard tevreden (dat zal wel die boeddistische gedachte zijn van niet langer afhankelijk zijn van externe factoren voor je geluk).

En toen begon de lange tocht naar de Tempel, vijf uur lang in de auto, het laatste stuk over hobbelige zandweggetjes, maar we hebben het gevonden! toen we aankwamen was het al te laat om de monnik te ontmoeten en dus zouden we hem de volgende ochtend om 7u ontmoeten en gingen we maar slapen. Dat klinkt confortabeler dan het was, want we hadden slechts dunne bamboematjes en een paar enorme handdoeken die als lakens moesten dienen.

Ik droomde dat Jack mij wakker maakte: 'Jeroen Jeroen, wake up, it nine o'clock already!' Ik vroeg me af of we dan niet te laat waren voor de monnik (met wie we om zeven uur hadden afgesproken), maar Jack zei: 'No ploblem, just a little too late...'
Niet veel later, rond zeven uur, werd ik weer wakker gemaakt door Jack, ditmaal echt. 'Jeroen, jeroen, wake up! It's seven already!' Dus ik vroeg of we dan niet te laat waren voor de monnik. 'No, it's ok, no ploblem, just a little too late.'
Heel maf.

Iets na zevenen kwamen we dus bij de Monnik aan. Het was een oude, gerimpelde man met een stralend vrolijk gezicht. Precies zoals je zo iemand verwacht! In het kort was dit wat hij ons vertelde:

'Er zijn twee soorten geluk, geluk van binnenuit en geluk van buiten. Geluk van buiten maakt je niet per definitie gelukkiger of minder gelukkig dan geluk van binnenuit, alleen heb je daarvoor altijd iets nodig, terwijl je voor geluk van binnenuit alles al in huis hebt. Denk bijvoorbeeld eens aan een keer dat je iemand iets gaf en die persoon daarmee blijmaakte. Voel je die blijheid weer? En denk eens aan die keer dat je iemand hielp die jouw hulp nodig had, maakt dat je niet gelukkig? Geven en helpen. Dat zijn de eerste twee vormen van geluk van binnenuit.

Denk nu eens aan een keer dat iemand jou iets deed waardoor je echt heel boos was, of teleurgesteld. Wat was de achterliggende drijfveer voor die handeling? Jou pijn te doen? Het zit in de natuur van mensen te streven naar geluk en soms ben je daar zo hard mee bezig, dat je anderen daarbij omverloopt. Die persoon die jou pijn deed, deed dat niet met de intentie jou pijn te doen, maar met de intentie zelf gelukkig te worden. Besef dat en je kunt vergeven. Dat is de derde vorm van innerlijk geluk.

Al deze vormen van innerlijk geluk zijn in jou aanwezig.'