En zo is het plotseling bijna twee weken later, nou ja, ik heb toch heel eventjes bij gelopen met m'n verhalen...

Het laatste lesweekje op Dungkhampee School

Mijn verhaal stopte bij zondag twee weken terug. De daaropvolgende week was het laatste weekje op de basisschool, omdat ik daarna nog heel graag naar de middelbare school wilde en de basisdingetjes die ik ze wilde leren waren ze ongeveer afgerond (hoewel natuurlijk de vraag is hoeveel daarvan blijft hangen). Als het goed is kunnen ze nu basisdingetjes zeggen als: I am Ratchata, I'm from Ban Khok, I am 14 years old. Bovendien heb ik ze de 'klankletters' geleerd, dus 'k' 'e' 't', cat, zodat ze de letters in ieder geval een beetje begrijpen. Tenslotte hebben de hoogste klassen ook nog bijvoeglijk naamwoorden geleerd, zoals de kleuren en big, small, old, new, full, empty, beautiful, ugly. Zodat ze voorwerpen kunnen beschrijven. De basis is er... maar als je echt wat wilt bereiken moet je gewoon minstens een jaar lesgeven op zo'n school! wie weet, wie weet...

Dinsdagmiddag lag ik net lekker in het zonnetje uit te puffen toen Jack naar boven kwam rennen met de melding 'Jeroen, Jeroen! Cobra!' Dus ik snel op m'n slippertjes naar beneden gerend om de slang te zien en inderdaad, langs de waterkant gleed traag een dikke, twee meter lange, zwarte slang. Dolenthousiast huppelde ik met mijn camera achter het beest aan, totdat Jack me eraan herinnerde dat 1 beet dodelijk kan zijn. Snel ging ik terug om dichte schoenen aan te doen en toen ik weer bij het water kwam, was meneer uiteraard onvindbaar.

Woensdag zou m'n laatste lesdag zijn, maar toen de school in zicht kwam, had ik al snel door dat van lesgeven niet zoveel meer zou komen: Overal op het schoolterrein werden tenten opgezet en bamboedingen gebouwd. Leuk dat ze dat even van tevoren vertellen...

Humor...

's Middags was ik dus eerder thuis en toen vroeg Jack of ik zin had om even een kijkje op de middelbare school te gaan nemen. Daar moesten de leerlingen net hun drama-stukjes opvoeren voor Engels en geloof me, ik heb nog nooit zo hard dubbel gelegen, de tranen schieten nu weer in m'n ogen als ik er alleen al aan denk. De microfoon (als 'ie het al deed) maakte zoveel bijgeluiden dat de stemmen onverstaanbaar werden, de decorstukken vielen te pas en te onpas uit elkaar, leerlingen vergaten hun tekst of lazen alles letterlijk voor van een papiertje waar in het Thai de Engelse klanken op stonden geschreven, en dan waren er ook nog eens leerlingen die echt bedoeld grappig waren. Zou zo een kijkcijferhit worden in Nederland!

's Avonds heb ik echt zo'n beetje het bizarste ooit meegemaakt: De opening van een nieuw tempelgebouw. Toen we daar aankwamen, zag ik een-en-al kraampjes, lichtjes, goktenten, snoepverkopers, in Nederland zouden we het kermis noemen. Het gebouw zelf was ook helemaal versiert met lichtjes en daaromheen liep een enorme stoet van honderden mensen drie rondjes om de tempel. We 'kochten' allebei een pakketje met monnikenkleed, bladgoud en kaarsjes en begonnen ook aan de drie rondjes. Na het derde rondjes gingen we de tempel in om het kleed te 'offeren' (het is allemaal heel symbolisch, want ze worden daarna gewoon opnieuw 'verkocht') en toen gingen we knielen voor een monnik die met een bos takken op onze hoofden sloeg bij wijze van zegening. Toen we weer buiten kwamen, stond daar een ijzeren bal: 'Plak daar je bladgoud op', zei Jack. Dus ik begon ijverig te plakken... riep Jack ineens: 'Wait! Just one! There are 9 more balls!' Oeps...

Toen we weer op het 'kermisgedeelte' kwamen, viel het me ineens op hoeveel mensen daarachter zaten. Een zee van duizenden mensen, allemaal kijkend naar een enorm podium! Wij gingen er ook bij zitten en niet veel later begon het concert: Een bizarre mix van popmuziek en heel flauw theater, met veel ladyboys en seksgrappen. En iedereen, van kleine kinderen tot hoogbejaarde oma's, van ladyboys tot monniken, keek toe en vond het blijkbaar heel grappig! Zo maf! Ik zei tegen Jack: 'Dat kan toch niet? Dat past toch niet bij de opening van een tempel?' 'Jawel, dit is het lol-gedeelte, gewoon lol hebben...'

Zie je het al voor je, dat ze zoiets doen in Nederland bij de opening van een nieuw kerkgebouw?

Scoutingkamp

Donderdag en vrijdag was het scoutingkamp en daar wilde ik uiteraard bij aanwezig zijn. Ik had me een klein beetje verslapen, met als gevolg dat we pas rond 1 uur op school aankwamen en ik (helaas...) de wandeltocht had gemist. 's Middags gingen ze een soort survivalparcours doen, wat hier natuurlijk veel cooler is dan in Nederland, omdat het veel Jungle-achtiger is. Het eerste onderdeel waar we bij gingen kijken was 'de tunnel', een tunnel van takken en palmbladeren in een ondiepe modderpoel, waar ze allemaal doorheen moesten kruipen. Het zag er niet echt veilig uit en ik weet zeker dat sommige meisjes van Scouting Batenstein dit keihard hadden geweigerd, maar hier ging iedereen er braaf doorheen. 1 meisje, 2 meisjes, bij het derde meisje ging het fout. Op de helft van de tunnel kwam er plotseling een soort sirenegeluid uit en niet veel later kwam haar hoofd tussen de takken door. Even lachte iedereen, totdat haar volledig bebloede gezicht zichtbaar werd. Ze had de scherpe punt van een tak precies tussen haar ogen gekregen. Iets meer naar links of naar rechts en ze had een oog verloren, maar het onderdeel schrappen? Nee hoor! De tak werd eraf gehaald en ze gingen gewoon weer verder. Het duurde natuurlijk niet lang voordat ik ook door de tunnel moest en ik kan er eigenlijk maar 1 ding over zeggen: Wat een stank! De rest van het parcours bestond uit klimmen, rennen, slingeren, enz. Was wel cool om te doen allemaal!

's Avonds was vergelijkbaar met onze bonte avond, wat hier echter vooral inhoudt dat de leraren de hele avond staan te zingen en debiel staan te dansen, met af-en-toe een toneelstukje van leerlingen tussendoor. Als ik Thai had gesproken, was het vast heel grappig geweest, hoewel ik ondertussen ook wel door heb dat Thai alles relatief snel grappig vinden. En verder kon, tussen alle blijheid door, het officiele gedeelte natuurlijk niet ontbreken: De avond werd afgesloten met een lied voor de koning, een lied voor het vuur en nog een soort gebed dat door iedereen werd opgezegd. Daarna dook ik snel m'n tent in omdat ik even geen zin had in alle whiskey-drinkende leraren.

Vrijdagochtend om 5u werd de geluidsinstallatie misbruikt door de scoutsleider om iedereen met veel geweld wakker te maken. Even lag ik te chaggerijnen, maar toen dacht ik bij mezelf: Jeroen, jij wilde toch meedoen met het kamp? Dus toen ging ik ook actief meedoen met heen-en-weer rennen en andere actieve dingen die je gewoonlijk niet om vijf uur 's ochtends doet. Daarna was er een heel EHBO-parcours, met reanimeren, mensen tillen en liedjes zingen... ik denk niet dat er veel levens mee gered zullen worden, maar het was goed bedoeld en zag er erg grappig uit. Voor mij was er echter niet zoveel meer te doen, en dus ging ik even afscheid nemen van de leraren en toen terug naar huis.

Makabucha

Maandag was het makabucha, de zoveelste feestdag, en die werd voor het gemak ook op zondag gevierd, dus op zondagochtend gingen we vroeg op weg met twee 60kg-zakken rijst in de auto.

Eerst gingen we naar Jack's oom (nummer zoveel). Deze is monnik en heeft zijn eigen tempel in het bos. Was een mooie en rustige plek, maar het was voor mij wel heel maf om te zien hoe iedereen, ook Jack's tantes en andere ooms, voor hem op de knieen ging om drie keer te buigen. Voor dezelfde persoon die je veertig jaar geleden nog met je teddybeer op z'n hoofd liep te timmeren! Lijkt mij heel raar, maar ik was duidelijk de enige met die gedachte, het hoort hier gewoon.

Daarna gingen we verder naar de volgende tempel. We kwamen aan op een soort grote zanderige parkeerplaats - ik zeg groot, ik bedoel enorm - waar enorme bergen lagen van allemaal zakken rijst. Wij dumpten onze zakken er ook bij en gingen toen naar de grote hal erachter, waar veel mensen zaten te luisteren naar een oude (96-jarige) monnik. Jack vertelde me dat het de belangrijkste monnik van Thailand is en dat hij elk jaar deze enorme inzamelingsactie houdt voor de armen. Ik zag ook nog een hele vrachtwagen vol koeien, die waren opgekocht van het slachthuis, om ze hun leven 'terug te geven'. Hoe cool!

Maandagochtend gingen we om zeven uur (+ Thais halfuurtje) naar de Tempel om voedsel te offeren. Het was immers een feestdag en dan herinnert ineens heel Thailand zich dat de monniken eten nodig hebben. De rest van de dag waren we vrij en ik zag dat als een mooie kans om hier eens te gaan wandelen. Jack tekende een kaartje en rond half tien ging ik op pad...

Na zo'n 200 meter kwam de eerste Thai al naar me toe om te vragen waar ik naartoe ging. Ik zei dat ik een rondje ging lopen, maar hij sprak geen Engels (hoe verrassend...) en dus wees hij maar naar rechts. Ok, bedankt!

Het eerste stuk liep ik door de groene rijstvelden, supermooi en supercool, want dat zijn echt de afgelegen dorpjes en als farang ben je daar sowieso al een bezienswaardigheid, maar helemaal als je wandelt, dat doen Thai namelijk niet voor hun plezier. Uit vrijwel elk huis kwam een 'Hello!' gevolgd door 'Pai Nai' (waar ga je heen?) Tsja, nergens eigenlijk, ik vind het gewoon leuk om te wandelen. Nog geen minuut later stopte er een scooter naast me: 'Pai nai' Ik liet hem het kaartje zien en hij gebaarde dat ik achterop kon springen. Met mijn beperkte Thai en veel lichaamstaal wist ik hem duidelijk te maken dat ik het leuk vind om te wandelen en lachend reed hij verder. Verder kreeg ik onderweg drinken aangeboden en nog een lift met de auto... ze snappen het echt niet!

Chumpol Phonphisai School

En toen was het dinsdag, tijd voor de middelbare school! Om half negen begon de les, dus waren wij er om vijf over half negen en er was nog niemand. Zo'n tien minuten later stapte de lerares uit haar auto met de melding 'our lesson starts at half past eight,' ze zag de lach op mijn gezicht en voegde eraan toe: 'maybe later. Thai time!'
De lerares, je spreekt haar naam uit als Sjoepapohn, is echt een prettig gestoord mens. Ze is (en dat is in Thailand niet echt gepast) altijd heel sexy gekleed, met hoge hakschoenen en de hipste zonnebrillen. Ze vertelt je de meest uiteenlopende dingen over haar persoonlijke leven, ook al ken je haar nog maar vijf minuten, en lacht vooral heel hard om haar eigen grappen... maar... ze kan wel Engels! En dat is zeldzaam hier onder de Engels-leraren! Haar lokaal heet de 'To be number 1'-friend corner en is behangen met foto's van haar yogalessen, toneelstukjes en andere activiteiten die ze met haarklassen heeft gedaan. De leerlingen zitten op de grond met als bureau een klein bijzettafeltje dat ze met z'n vieren of vijfen delen.

Ik stelde me voor en de leerlingen mochten vragen stellen. Vraag 3 was 'You handsome!' (Jij knap!) haha, daar wist ik niet echt een antwoord op. Het is echt supergrappig, de school is echt enorm (3000 leerlingen) en zo'n beetje alle meisjes (laten we het op 1500 houden) willen mij als vriendje! In de lessen heb ik gesprekjes met de leerlingen om hun Engels te testen en te oefenen voor de examens (die hebben ze over een week of twee). Vooral bij de hogere klassen zijn die gesprekjes heel grappig en heb ik het over Thaise meisjes, Ajax, en krijg ik sommigen zelfs zo gek dat ze voor me zingen of dansen!

Voor de hoogste klassen zijn dit dus bijna de laatste lessen en dus werd het eerste kwartiertje van elke les even gebruikt om ze te leren hoe je in het Engels een trouwkaart schrijft. 'Tsja, al die meisjes trouwen straks met een farang, en sommige jongens ook, en dan komen ze natuurlijk allemaal naar mij toe voor hun trouwkaart!' aldus de lerares.

Woensdag was het sportdag en dus (ja, mij ontgaat de logica ook...) liepen alle leraren in debiele felgekleurde bloesjes rond. Uiteraard vond mevrouw Sjoepapohn dat ik niet achter kon blijven en in een no-time was ze terug met een alle-kleuren-bloemetje-blouse! Hoe hip!

Op donderdag hadden we klas 6/7 (een klas met 18-jarigen) en de lerares had me al gewaarschuwd: 'Dit is echt de ergste klas die er is, ik ben hun coordinator omdat ik de enige ben die ze in toom kan houden, maar ik weet echt niet wat er van ze moet worden!' Ik had snel door wat ze bedoelde. 'Hello' werd beantwoord met 'I am 18 years old', maar dat was niet het ergste. Sommigen lagen gewoon te slapen in de klas, of waren stoned of dronken en zaten wazig om zich heen te kijken. Ze komen braaf naar de les, maar hoe!

's Middags ging ik met die gasten lunchen en een kwartier voor het einde van de lunchpauze moesten ze ineens heel nodig terug... ze vroegen iets aan mij, maar ze kunnen echt totaal geen Engels, dus brachten ze mij maar terug naar het lokaal. Ik had onthouden dat ze het over 'Kantsjaam' ofzo hadden, dus toen ik vroeg aan de lerares wat ze nou bedoelden, antwoorde ze met een big smile: 'Of je mee gaat wiet smoken!'

Dat uur kwam er geen klas opdagen ('Dan komen ze morgen waarschijnlijk', zei de lerares) en heb ik dus een uurtje met haar zitten kletsen over het cultuurverschil en vooral over de ladyboys. Dat is echt heel bijzonder, in elke klas zit er bijna wel eentje, sommigen zijn nog maar 12 jaar! Zolang ze op school zitten, moeten ze er uitzien als jongens (er zijn uiterlijkvoorschriften voor school), maar zodra ze gaan werken gaan ze meisjeskleren dragen en make-up. Ze laten hun haar groeien en lijken vaak net meisjes, maar ze blijven gewoon met hun lage stem praten en sommigen laten ook gewoon hun snor en beenhaar staan, het is echt gewoon een derde geslacht! In de lessen word de vraag 'Do you have a girlfriend' bij sommige jongens beantwoord door een lachsalvo uit de hele klas. De eerste keer dat dat gebeurde keek ik de lerares vragend aan en zij verklaarde: 'Alleen boyfriends, Van buiten is het een jonge man, maar van binnen is hij een meisje.' In Nederland ben je homo als je op jongens valt, maar hier in Thailand ben je meteen een ladyboy en daar gedragen veel jongens zich dan ook naar. Ik vroeg haar of je hier ook 'gewone' homo's hebt en ze zei dat die er wel zijn, maar dat nooit zeggen, daar moet je door ervaring achter komen. Vervolgens vertelde ze me uitgebreid hoe ze ooit smoorverliefd was geworden op een 'echte gentleman' die vervolgens homo bleek te zijn... ze vertelt echt haar hele priveleven aan me!

Vrijdag was een rustig dagje (relatief gezien) waarop ik weer veel gesprekjes heb gedaan en bij een paar klassen een luistertoets heb afgenomen. Ik ging lunchen met een hele horde meisjes, was best een leuke ervaring. Ze zaten telkens een paar minuten samen te overleggen hoe je iets in het Engels moet zeggen en dan na een hoop gegiechel hoorde je: 'Do you have a girlfriend?' Die vraag heb ik al minstens 5x beantwoord, maar ik schudde toch maar weer nee, waarop meteen alle koppen weer bij elkaar gingen voor de volgende zin. Niet veel later zei een meisje: 'I girlfriend you!' Ze zijn hier niet echt van het subtiele...

Aan het eind van de dag heb ik vooral veel chocolaatjes in ontvangst genomen (voor valentijn!) en 1 meisje echt bijna van me af moeten slaan die maar bleef roepen: 'I love you! I love you!'

Tsja, dit is weer een heel andere ervaring!