En voordat ik weer weken achterloop, even een updatje vanuit het 'culturele hart' van Thailand: Chiang Mai. Bij deze wil ik ook meteen iedereen bedanken voor alle reacties op het tempelverhaal (dat doet me echt goed om allemaal te lezen!) en degenen die mij nu al gesponsord hebben voor Zip your Lip. De teller staat nu al na twee flinke donaties op 48 euri! Helemaal top!

Going Dutch

Zoals jullie weten was ik van plan naar Doi Inthanon te gaan op de dag dat ik de tempel verliet. Die dag was het echter voor het eerst in tijden enorm bewolkt en als je dan op een berg bent die met z'n top in de wolken zit, zie je niet zo bar veel gok ik... Ik besloot dus maar de bus de andere kant op te pakken: Chiang Mai.

Daar vond ik een simpel guesthouse, dumpte m'n spullen, nam een lekkere (warme!) douche en ging toen op zoek naar de vrouwengevangenis. Ik had namelijk gehoord dat ze daar een speciaal reintegratieproject hebben voor de gevangenen waarbij onder meer massages worden gegeven. Het geld dat daarmee wordt verdiend, wordt vastgezet en dat krijgen de gevangenen dan mee als 'startkapitaal' zodra ze vrijkomen. Supercool project dacht ik zo, en bovendien had ik ook wel zin in even een flinke massage! De masseuses waren niet (zoals ik half verwachtte) zwaar-getattoeerde viswijven, maar gewone leuke jonge meisjes, het grootste deel vastgezet voor drugshandel of gebruik. De massage was in ieder geval supergoed en ik heb ook flink gelachen met en om de Italiaan die naast me lag te kreunen en te steunen.

Na de massage vond ik een Engelse boekwinkel, waarin ik wel uren had kunnen doorbrengen. Ik kocht een paar interessante boeken, liep de winkel uit en kwam tot mijn grote verbazing Dirk (de Duitser uit de tempel) tegen! Samen gingen we even wat drinken en vooral kletsen, we besloten mekaar de dag erna weer te treffen.

's Avonds wilde ik even een bordje Thais eten gaan halen, toen ik langs een bord met 'second-best pizza in town' liep. Ik kon de verleiding niet weerstaan en liep naar binnen om een heerlijke verse Italiaans pizza te bestellen. Op tafel stond tevens een speciale aanbieding genaamd 'Going Dutch': Bitterballen, frikadellen, kroketten en friet. Haha, ik geloofde m'n ogen niet! Ik ben duidelijk weer terug in het toeristengebied. (zo, die laatste drie zinnen rijmen even mooi!)

Daar raakte ik aan de klets met een Hollands stel van mijn ouders' leeftijd: Pauli en Harry. Op een gegeven moment vroegen ze me bij hun aan tafel en dat was een supergezellige avond! Zij kennen elkaar nog geen jaar en zijn nu samen een maandje op reis door Thailand. Ik had uiteraard ook genoeg boeiends te vertellen, dus de avond was veel te snel voorbij!

Zwembad

Zondagochtend was ik vroeg wakker (ik zit nog een beetje in dat tempelritme) en ik besloot meteen naar een andere guesthouse te gaan. Ik had van Dirk gehoord over 'Smile House' met een zwembad in de achtertuin en goedkope kamers. Ideaal toch? En inderdaad, het is ideaal, de achtertuin is heel rustig met palmbomen en vogeltjes en - zoals gezegd - een zwembad(je). Ik bestelde een bakje yoghurt met muesli en een glas sinaasappelsap. Heerlijk, weer even gewoon 'Westers' leven tussendoor!

De rest van de dag heb ik bijna volledig doorgebracht met 'Veronika decides to die' lezen... een supermooi boek van Paulo Coelho en precies wat ik nodig had na die tijd in de tempel! Ik had 'm in een keer uitgelezen! Lekker in het zonnetje zitten en als het te heet werd, trok ik even een paar baantjes in het zwembad, even een dagje 'echt' vakantievieren!

's Avonds ging ik eten met Dirk en Andreas (de Zwitserse Australier uit de tempel die daar maar liefst zes weken heeft doorgebracht!) en daarna gingen we naar een kroegje toe om te poolen en wat te drinken. Het is echt een feit dat de mensen die ik daar in de tempel heb ontmoet gewoon stuk voor stuk zulke boeiende personen zijn! Rond 1u ging de kroeg dicht en ging ik heerlijk slapen!

Mama, je kan trots op me zijn!

Maandag had ik met Dirk afgesproken een kookcursus te gaan doen. Tot mijn grote verbazing wist ik het plekje te vinden en rond half tien begonen we, we kregen allemaal een veel te schattig roodkapje-mandje en gingen naar de markt om de ingredienten te kopen. Fruit, veel groenten, vlees, kruiden, alles.

We begonnen met roerbakken, waarbij ik had gekozen voor kip en cashews. Eerst moesten we alles gaan snijden en toen moest het met de juiste sausjes in de wok. Eigenlijk best wel simpel, alleen als ik dat thuis probeer, wordt het altijd zwart... hier ging het gelukkig goed en het eten was echt absoluut verrukkelijk! Anderen hadden noedels gewokt en natuurlijk moesten we ook allemaal even bij elkaar proeven. We hadden sowieso echt een supergezellig groep, dus ik vermaakte me goed!

Daarna was het snacktijd en ik had voor de loempiaatjes gekozen. Zelfs dat was nog redelijk simpel te doen! Viel me echt alles mee en m'n tweede poging viel zelfs niet eens uit elkaar tijdens het bakken! Maar toen mijn maag ook nog drie loempia's kreeg te verwerken, begon hij wel een beetje vol te zitten. We gingen echter ongestoord verder met de soep. Ik koos voor de beroemde Tom Yum Koeng, zuur-pittige garnalensoep. Daarbij vertelden ze dat je de stukken citroengras en gember niet hoort te eten, vandaar dat het altijd zo maf had gesmaakt! Maar goed, deze keer (hoe kan het ook anders) was 'ie absoluut verrukkelijk!

Daarna hadden we even een halfuurtje pauze en toen was het tijd voor de curry. Eerst moesten we currypasta maken: Gember, pepers, kruiden allemaal in zo'n vijzelding fijnstampen tot je geen stukjes meer ziet, alleen maar een egale pasta. Dat voel je wel in je armen! Vervolgens gingen we met deze pasta, kokosmelk en vlees de curry maken. Ik weet niet of het aan mij lag, of aan het recept, maar ook dit gerecht was gewoon echt superlekker! Mam, je kan trots op me zijn!

Als afsluiter hadden we natuurlijk een toetje, waarbij ik voor plakrijst met mango had gekozen. Niet om te leren hoe je dat moet maken (hoe moeilijk kan zoiets zijn?) - maar gewoon omdat het echt superlekker is! En dat was het zeker! En daarna zat ik echt bommetjevol, net als de andere vijf... en we lagen met z'n allen nog minstens een uur uit te buiken voordat iemand de moed had verzameld op te staan. Na afscheid genomen te hebben, liep ik met een meisje uit Canada naar een hippiewinkeltje toe (die ik de dag ervoor even kort had gezien) met allemaal supercoole beschilderde doeken. Ik werd daar echt smoorverliefd op 1 doek, helaas wel veel te duur, maar ik moest 'm echt hebben! Dan maar twee daagjes minder in Thailand... 'If you missed the sunrise this morning, don't worry, for tomorrow shall bring another one' was de tekst. (Zie de foto in het laatste fotoalbum)

Dag vriendjes en vriendinnetjes!

Dinsdag was echt een afscheidsdagje. 's Ochtends om negen uur had ik afgesproken met Dirk en Andreas om te gaan ontbijten. Dat was echt supergezellig, maar helaas stapten beiden die dag op het vliegtuig, respectievelijk naar Vietnam en Australie... en moesten ze rond 11u weer weg. Dat kwam op zich wel mooi uit, want ik had om 11u afgesproken met Pauli en Harry te gaan ontbijten. We namen afscheid, wisselden e-mailadressen uit en toen ging ik dus op weg naar m'n volgende ontbijt. Met Pauli en Harry had ik het over vakantie en wandelen enzo, en Harry wandelt heel graag, maar Pauli is daar niet echt zo'n fan van, dus zei ze: 'Waarom gaan jullie twee niet effe samen wandelen vandaag?' Dat vond ik eigenlijk wel een heel goed idee en een uurtje laten stonden Harry en ik in ons korte broekie, klaar om te vertrekken. Dat leek echter makkelijker dan het was, want probeer een Thai maar eens uit te leggen dat je voor je plezier gaat wandelen, dat lukt dus echt niet! Wij wilden naar de berg Suthep, maar elke tuktuk wil je dan direct doorbrengen naar de tempel aan de top. Uiteindelijk na een uur lopen (we hadden er al zowat een halve wandeling opzitten!) vonden we een kaartje met wandelroutes op de berg en dat snapten de tuktukchauffeurs gelukkig wel.

Het duurde welgeteld 1 waterval voordat we de route kwijtraakten, maar we besloten gewoon het stroompje te volgen en dat leidde tot best een mooie wandeling in de bossen. Op een gegeven moment viel het ons op dat het paadje steeds minder zichtbaar werd en niet veel later was het zelfs volledig verdwenen! Rechts bovenons zag ik licht en ik dacht dat dat best eens een soort 'top' zou kunnen zijn, met misschien zelfs wel een ander wandelpad. Dus klommen we met veel moeite het steile stuk berg op, nog een heel enge spin tegengekomen, maar geen pad gevonden! Naar beneden teruggaan was echter geen optie, veel te stijl, en dus probeerden we langzaamaan af te dalen in de richting van waar we vandaag kwamen. Veel schrammen en zweetdruppels later vonden we inderdaad het pad weer terug en we besloten maar terug te lopen naar het beginpunt. Onderweg had de waterval trouwens de rots op veel plekken helemaal gladgeschuurd om zo allemaal relaxte zitplekje te creeeren, die dan ook (als we in de buurt van de openbare weg kwamen) gevuld waren met vakantievierende Thai. Waren net allemaal kleine paradijsjes met een mooi uitzicht over de stad!

Na de tocht gingen Harry en ik even een biertje drinken bij Rose (de pizza-en-kroket-plek) en Pauli kwam er ook bij. Uiteindelijk besloten we om er maar meteen te gaan eten en zo hebben we de hele avond weer gezellig bij Rose doorgebracht. Ook hier kwam echter helaas het afscheid, want zij zouden de volgende ochtend vertrekken naar de Isaan-streek. Maar het was wel een supergezellige dag zo!

's Avonds regende het! En op een gegeven moment zelfs hard! Voor het eerst in 11 weken Thailand maakte ik een echte regenbui mee! Nooit verwacht dat je daar zo blij van kan worden! Haha, ik huppelde terug naar mijn guesthouse, terwijl ik van de flitsen in de lucht genoot!

Vandaag heb ik alle belangrijke boeddistische tempels in het centrum, een hindoe-tempel en zelfs een moskee bekeken! Was ook een flinke wandeling en een mooie ervaring, maar ik zit nu op de enorme Nacht-bazaar van Chiang Mai en daar ga ik eerst even van genieten! Wordt vervolgd...