Heilig dagje

Toen ik woensdag wakker werd, was het echt een bewolkt en regenachtig dagje... zelfs een stukje koeler! Ik had een takkezooi op m'n kamer liggen, wilde nog wat reisplannen maken, mailtjes beantwoorden, enz.... dus ik wilde 's ochtends lekker een internetcafé induiken. Toen bedacht ik me ineens: Hé, koeler weer, ideaal voor een dagje wandelen! Dus ik liep langs het internetcafé, op weg naar één van de bekendste tempels van Chiang Mai: Wat Chedi Luang, een tempel met een enorme Chedi die enkele eeuwen geleden vernietigd is (de verhalen daaromheen verschillen nogal...). Unesco is ooit restauratiewerkzaamheden gestart, maar omdat niemand eigenlijk wist hoe die chedi er ooit had uitgezien, hebben ze dat maar weer gestaakt, met als gevolg dat er nu een enorme half-gerestaureerde ruïne te bezichtigen is. Was heel mooi om te zien!

Daarna heb ik nog een houten tempel, de grootste tempel in de stad (met een beeldje van 2500 jaar oud! Hoeveel heeft zo'n beeldje wel niet van de wereld gezien?!) en nog een paar andere tempels gezien. Supermooi! Toen had ik het echter wel even helemaal gehad met alle glinsterende boeddabeeldjes, maar gelukkig was de volgende tempel op mijn lijstje een hindoe-tempel! Die heb je hier ook! Daar was het helemaal leeg, op een mediterende vrouw na, en de ruimte was helemaal gevuld met levensgrote aangeklede beelden van Hindoegoden. Het was er heel stil en ik kwam er even helemaal tot rust na al die stadschaos! Vervolgens liep ik weer verder, richting Chinatown, waar ik nog (toevallig) een Chinese boeddistische tempel tegenkwam, en vervolgens naar de Moskee! Ook die heb je hier, dankzij de Chinese immigranten. Zo had ik (op het Christendom na) alle grote religies in één dagje gezien, en vreest niet: zondag ga ik kijken of ik een kerkdienst kan bijwonen. Bij de moskee raakte ik aan de praat met een oude man die naast de moskee woonde en allemaal Engelstalige boekjes had over westerlingen die tot de Islam waren bekeerd. Ik las een flink aantal verhalen, maar voelde (helaas voor de man) niet de drang Moslim te worden, waarop hij over een ander onderwerp begon: Hij handelt in hotels en resorts, prijzen beginnen bij een miljoen baht (ruim 20 000 euri)... of ik misschien interesse had...

Nachtbazaar

De Chiang Mai nachtbazaar is een 'erfenis' van handelskaravaans die vroeger van China naar Birma trokken en onderweg in Chiang Mai stopten om hun waar te verkopen. Tegenwoordig is het een markt die 365 dagen (of eigenlijk avonden) per jaar duizenden Thai en toeristen aantrekt. Je vindt er vanalles: kunst, eten, kleding, souvenirs, illegale CD's, games en DVD's. En uiteraard doet elke verkoper zijn opperste best jou iets te laten kopen en ik moet eerlijk zeggen, daar zijn ze redelijk goed in geslaagd. Tot nu toe heb ik weten te voorkomen dat ik kleding kocht, dat zou ik allemaal in Bangkok wel doen op het eind van m'n reis... maar ik heb gewoon te weinig korte broeken (en teveel lange) en te weinig leuke shirts (en teveel oude)... dus toen ik eenmaal op de markt ál die leuke kleding zag, kon ik me niet meer inhouden... en voor de prijs van 1 shirt in Nederland, heb ik er hier maar liefst zes gekocht (dat afdingen is zó leuk!). Daarnaast heb ik nog een korte broek, hippe zonnebril en 14 (!!!) CD's gekocht voor de prijs van twee. Zie voor het resultaat de foto's! En nu moet ik oude kleding gaan achterlaten...

'Bijkomdagje' poging twee

Al met al had ik dus nog geen plannen gemaakt, mailtjes verstuurt of wat dan ook, en de zooi op mijn kamer werd met het uur groter, dus ik besloot donderdag eens even de tijd te nemen alles op orde te maken. Ik zat in m'n favoriete (lees: goedkope) internetcafé en toevallig kwam er een Nederlands meisje naast me zitten, waarmee ik aan de praat raakte. Zij had twee maanden in een wilde-dieren-opvang-centrum gewerkt met aapjes, tijgers, beren en vogels die waren misbruikt voor het toerisme of als 'huisdier'. Haar verhaal sprak mij enorm aan en ik besloot een mailtje aan de organisatie te wagen of ze misschien nog een vrijwilliger nodig hadden. Net toen ik van Tamara afscheid nam, zag ik buiten een bekend gezicht langslopen: De 19-jarige Jeroen die ik tijdens mijn introductieweekend in Nongkhai had ontmoet! Ik kon 'm nog net op tijd roepen. Hij was op zoek naar een guesthouse en ik wist toevallig een hele goede, en ik had toevallig een twee-persoons-kamer, dus nog een bed leegstaan. De rest van de dag hebben we flink zitten bijkletsen en vooral veel rustig aan gedaan... zó toevallig en zo cool dat ik hem net op dat moment zag langslopen!

's Middags had ik nog zo'n fiets-taxi gesjarterd om mij naar een plek te brengen waar ik een discman kon kopen (tsja... wat moet je anders met die 14 CD's?)... die arme man fietste vijf winkels af voor we er eindelijk één vonden. Deze winkel zag er bijna westers uit en in een glanzend rekje, tussen alle walkmans en MD-mans, stond één glanzende discman van 590? (12 euro) op mij te wachten. Ik moest een heel officieel aankoopdocument ondertekenen, maar de leukste verrassing kwam pas toen ik achteraf mijn garantiebewijs bekeek: Geldig tot november 2005!

En al met al was mijn kamer nog steeds niet opgeruimd...

Sportief!

De volgende dag had ik gepland voor mijn fietstocht naar de tempel op de Doi (berg) Suthep. Jeroen (de andere dus) vond dat wel een cool idee en samen huurden we twee mountainbikes en reden we richting de berg. De eerste tien kilometers scheurden we als ervaren coureurs met onze fietsen dwars door het Chaotische Thaise verkeer, maar zodra de klim begon, waren we ineens niet meer zulke helden. Ik heb gewoon geen conditie en Jeroen had net een voedselvergiftiging gehad en die ochtend voor het eerst een normale maaltijd gegeten (en binnengehouden). Ik snapte dat het voor hem niet wijs was om door te zetten, maar ik was vastberaden de 11km-lange klim te volbrengen! Jeroen wist met een auto mee te liften naar de top en zwaaide mij onderweg nog even vriendelijk toe, terwijl zijn chauffeur tegen hem zei: 'Is that your friend? He's crazy!' Tsja, zo voelde ik me op dat moment ook... een continuë klim, zeker na dagen van tuktuk-en en lui zijn, is echt gewoon niet te doen, zeker geen 11km lang. Maar telkens als ik het wilde opgeven, kwam er net een scooter langsrijden ('nog maar vijf kilometer!' of 'het wordt nog steiler hoor!') of een auto volgeladen met Thaise mensen die allemaal naar mij lachten, en dan zette ik toch weer door.

Uiteindelijk belandde ik bij de laatste bocht, die echt enorm steil omhoog ging. Ik viel zowat van m'n fiets, wist mezelf (en de fiets) nog net naar boven te slepen en plofte toen neer op de onderste tree van de trap naar de tempel... want dat was de leukste verrassing: Er waren nog 308 treden te beklimmen naar de ingang van de heilige Tempel!

Na een half uur wist ik mezelf ertoe te zetten de klim te beginnen en daarboven wachtte Jeroen op me. En zelfs in de tempel werd ik nog aangesproken door mensen die mij hadden zien fietsen! Het was in ieder geval niet vergeefs, de tempel was echt prachtig en het uitzicht over de stad was (zover mogelijk) nog prachtiger! En toen kwam het leukste gedeelte: 11km steile afdaling, fullspeed van de berg af. Zonder te trappen haalden we zonder moeite een hele rits auto's in en we vlógen door de bochten, geweldig! Het was net of ik elke kilometer die ik omhoog had geploeterd nu weer 'terugpakte'!

's Avonds wilde Jeroen graag naar een Muay Thai wedstrijd en hoewel ik daar in eerste instantie geen zin in had, besloot ik uiteindelijk toch ook maar een kaartje te gaan halen, da's toch wel iets dat je gezien hoort te hebben in Thailand. Bovendien was de sfeer bij zo'n wedstrijd (volgens Jeroen) geweldig om mee te maken... overal schreeuwende en weddende Thai... dat wilde ik wel een keertje meemaken! Helaas bestond het publiek grotendeels uit toeristen (wat wil je anders in Chiang Mai?) met een klein groepje van zo'n dertig schreeuwende en weddende Thai aan de andere kant van het podium. Toch vond ik het stiekem wel even heel cool om te zien... de gewichtsklasses liepen uiteen van 30 (kindjes) tot 70 kilo (een Thai tegen een Amerikaan!) en bij de laatste drie wedstrijden ging er steeds één knock-out, inclusief bloedneuzen en -ogen. Ach... het is niet mijn sport, maar ik heb het in ieder geval een keertje meegemaakt...

Eindelijk een niks-doe-dagje

En toen was het eindelijk zover: een niks-doe-dagje. Veel te laat kwam ik mijn bed uit, ging even uitgebreid met Jeroen ontbijten en toen besloten we naar de vrouwengevangenis te gaan voor nog één van die heerlijke massages. Wederom was die weer supergoed (en supergrappig met die meiden!) en daarna doken we weer heerlijk in het zwembad. Toen ging Jeroen even internetten en ik zag eindelijk de kans mijn kamer op te ruimen... wat ik dan ook met veel plezier heb gedaan...

Vervolgens wilde ik even mijn dagboekje gaan bijwerken, maar ik raakte aan de klets met een Australisch/Amerikaans koppel die dezelfde trekking hadden gedaan als die wij wilden gaan doen - en het ons keihard afraadden. Het was maar 1200? (25 euro) voor een driedaagse trekking inclusief eten, overnachting, bamboeraften, white water rafting, watervalbezoek, bergvolkbezoek, olifantenritje, enz. Het leek me al onmogelijk dat je echt zoveel voor zo weinig geld kon krijgen en het schijnt inderdaad niks te zijn... de waterval is een ranzig bruin slootje, het 'bergvolk' bestaat uit drie vrouwtjes in traditionele kledij die souvenirs verkopen en raften kan met dit weer helemaal niet, omdat het veel te droog is en het water amper stroomt. Bovendien weten ze je onderweg nog op allerlei manier geld af te troggelen en om het nog mooier te maken... als je voor een bezoek aan de beroemde 'langnekken' kiest, bezoek je een nepdorpje met enkele ontvoerde (!!!) gezinnen. De baas van deze trekking schijnt serieus langnekken te ontvoeren en iedereen weet dat, maar niemand doet er iets tegen, omdat het een enorme bron van inkomsten is!

Daar wil ik in ieder geval mijn geld niet aan uitgeven en we gaan dus morgen maar eens even kijken of we met een slappe smoes ons geld terug kunnen krijgen om dat vervolgens uit te geven aan een iets duurdere (en betrouwbaardere) variant van de tocht die via ons guesthouse wordt georganiseerd.

's Avonds zijn we ook nog met dit Australische stel gaan eten bij de Nachtbazaar, waar we nog naar een gratis traditionele dans van studenten van de universiteit hebben gekeken, en daarna gingen zij souvenirs shoppen en wij weer terug naar de guesthouse. Zo, nu zijn jullie voorlopig weer even helemaal up-to-date!

Plannen

Na onze driedaagse trekking (maandag-woensdag) gaan Jeroen en ik samen verder reizen richting Pai, het meest relaxte plaatsje van heel Thailand, om daar een weekje door te brengen. Vervolgens zal hij weer richting het Zuiden afdalen en ik in het Noorden de grens naar Laos oversteken. Dan heb ik zo'n tien dagen om in Laos door te brengen, waarna ik in Zuid-Laos weer de Mekong oversteek naar Thailand toe, om bij Jack thuis Oud en Nieuw te gaan vieren. Daar zal op dat moment een Nederlands meisje zijn om een zomerkamp te organiseren voor de kids in het dorp en ik denk dat ik dan nog twee weekjes daar blijf en eventueel haar meehelp. Dan daal ik ook af naar het Zuiden, om de twee historische steden Ayutthaya en Sukothai nog even snel aan te doen, en dan zal ik (zoals het er nu uitziet) bij het wildlifecentrum belanden om daar een maand lang vrijwillig aan de slag te gaan!