Compleet gestoord, knettergek, idioot, geweldig, aan bijvoeglijk naamwoorden heb je niet genoeg om zoiets als het Thaise nieuwjaar (Songkran) te beschrijven.

Chiang Mai

Twee dagen vóór Songkran had ik even een tussenstopje in Chiang Mai onderweg van Birma naar Jack. Ik had namelijk niet veel meer dan m'n camera en een paar onderbroeken meegenomen naar Birma en de rest van m'n spullen moest ik dus nog even in m'n guesthouse in Chiang Mai ophalen. In de tuktuk daar naartoe was ik binnen vijf minuten al helemaal doorweekt en zo'n kilometer voor m'n guesthouse weigerde de chauffeur nog verder te gaan, zo heftig was het (zie foto's).

Terug in Phonphisai

De dag erna kwam ik 's ochtends helemaal gebroken uit de stampvolle bus getuimeld. Eindelijk terug in Phonphisai. In een zonnesteekvisioen zag ik een heerlijke middag met een douche en een bed voor me, maar Jack had andere plannen. Songkran! Mijn argument dat het nog geen Songkran was (dat zou pas de dag erna beginnen) maakte op Jack bar weinig indruk en met een auto volgeladen met water en meisjes (nichtje van Jack + vriendinnen + Muriël, en ikzelf zag er ook niet al te... mannelijk uit - zie wederom de foto's) gingen we op weg naar Nongkhai. Overal, zelfs langs de grote weg naar Nongkhai toe, stonden groepjes mensen te feesten, dansen en water te gooien. In veel gevallen schrokken ze er niet voor terug middenop straat te gaan dansen, zodat de auto wel moest stoppen, en dan vervolgens iedereen vol te smeren met ijskoud water en talkpoeder. Nongkhai was nog drie keer zo gek, maar (zei Jack) nog niets vergeleken met wat ons stond te wachten op Songkran zelf...

Songkran - dag 1

En daar bleek Jack helemaal gelijk in te hebben. Tegen de middag reden we weer met een auto vol met water bij Jack's huis weg. Eerst een rondje door het dorp. Daar kwamen we allemaal vrienden van mij (die ik van de Highschool kende) tegen en na mekaar uitgebreid begroet en uitgelachen te hebben (ja inderdaad, dat ging weer vooral over mijn outfit) sprongen ze bij ons in de auto. Stuk of twintig man (zie groepsfoto) in één achterbak. En oja, ook nog twee speciekuipen met water ertussen. We reden nog een paar rondjes tot iedereen ons nat had gegooid en gingen toen nóg meer mensen ophalen. Op dat moment begon het door te dringen dat de auto toch écht vol zat, en besloten de mensen van de Highschool ander vervoer naar Nongkhai te regelen.

Nongkhai was één groot gekkenhuis. Toen we de stad inreden kreeg ik gewoon de rillingen bij het zien van zó'n enorm feest, zoiets is in Nederland echt onmogelijk voor te stellen. Iedereen, maar dan ook echt iedereen, van danseressen in minirokjes tot zakenmannen in pak en van monniken tot oude omaatjes, iedereen was drijfnat en iedereen leek het hartstikke leuk te vinden. Overal stonden mensen middenop de straat te dansen, te drinken en water te gooien. De auto's gingen met een gemiddelde snelheid van 1km/u door deze chaos heen en ik kon mezelf niet meer bedwingen en vloog aan alle kanten de auto uit om met iedereen mee te feesten,drinken en dansen. Ik geloof niet dat ik het ooit zó enorm naar m'n zin heb gehad! Toen we eindelijk na een paar uur door de stad heen waren (geloof me, dat is echt niet zo ver), wilden Jack en de anderen weer naar huis. Geen denken aan! Ik had het veel te veel naar m'n zin en had bovendien wat Travel to Teach-mensen ontmoet, dus een slaapplek in Nongkhai zou zo geregeld zijn. Ik nam even afscheid en dook weer de mensenmassa in, waar een paar gasten mij probeerden te leren breakdancen. Dat was niet zo'n groot succes, maar - saved by the bell - onze lessen werden ruw verstoord door een enorme stoet auto's volgeladen met boeddabeelden. De symboliek achter Songkran is dat je met het water anderen 'wast', en ze zo zegent, past wel een beetje bij de symboliek van Pasen (dat was de dag ervoor). Ook boeddabeelden worden gewassen, als een soort goede daad om je karma een beetje op te krikken na al dat bier zuipen. En om zoveel mogelijk mensen dat te laten doen, worden veel tempels rond deze tijd helemaal leeggehaald en alle boeddabeelden door de stad gereden, zodat iedereen met z'n supersoakers de beelden (en de arme monniken die ernaast zitten te kleumen) kan 'wassen'. Helaas lag mijn camera op dat moment nog in Jack's auto.

Niet veel later kwam ik m'n matties van de highschool weer tegen en na een tijdje met ze rondgehangen te hebben, gingen zij weer terug naar huis en ik, inmiddels toch wel een beetje bibberend van al dat water, besloot dat het helemaal niet zo'n gek idee was en propte mezelf tussen alle anderen in de achterbak van de auto. Tot eenieders verbazing reed de auto echter niet naar Phonphisai. Thai zijn dan echter niet zo dat ze graag willen weten waar we dan wél heengaan, en dus bleef iedereen rustig zitten tot de auto stopte, bij een tempeltje. Daar moest iedereen eruit om de beelden van de tempel met speciaal (althans, er drevenbloemetjes in)water te wassen en vervolgens ook de handen van de stokoude monnik, terwijl hij een zegening prevelde. Hij vond het maar al te prachtig dat hij ook een farang mocht zegenen.

Ten slotte eindigden we toch, half bevroren (hoe warm het hier ook is, als je met 80km/u kleddernat over de weg vliegt, is het toch echt wel koud!) in Phonphisai, waar ik na wat gegeten te hebben doodmoe m'n bed indook, nog nagloeiend van de brandende zon, behalve op de plekken waar (jaja, het raadsel uit m'n vorige verhaal eindelijk ontrafeld...) m'n bikini (nouja, die van Muriël) zat! Ik beloofde mezelf de volgende dag weer gewoon als bloodbuiks te gaan.

Songkran -dag 2

De tweede dag was niet bijster interessant. Volgens Jack had iedereen op die dag een kater en die was daarom maar omgedoopt tot op-bezoek-bij-de-familie-dag. Achteraf bleek het in Nongkhai echter nóg vetter te zijn geweest, maar goed, daar waren wij dus niet heengegaan. In plaats daarvan reden we in een knalrode Jeep van vóór de eerste wereldoorlog rondjes door Phonphisai, en verder deden we het rustig aan wat ik - na die eerste knettergekke dag - eigenlijk helemaal niet zo heel erg vond.

Songkran -dag 3

De derde dag verzamelden we weer de hele klas van de highschool om met ze naar Nongkhai te gaan. In Nongkhai was het inmiddels wat rustiger, maar ik vond het opnieuw helemaal geweldig en had de grootste lol elke onschuldige voorbijganger een emmer water over z'n hoofd te flatsen. Toch prachtig dat dat gewoon kan en dat iedereen gewoon glimlacht in plaats van een revolver tevoorschijn te trekken.

Verder was ook de derde dag weer een superleuke dag, waarop we veel hebben natgegooid, veel zijn natgegooid en veel boeddabeelden en monniken hebben gewassen, maar eigenlijk is dat niet zoveel anders dan de eerste dag. Al met al echt een geweldig feest! Volgend jaar in Nederland!

En verder...

Verder heb ik een heerlijke tijd bij Jack gehad. Het was echt net of ik weer een beetje thuis was. Heerlijk om die hele familie weer te zien, 's avonds lekker met je handen in de kleefrijst te graaien, met Jack disneyliedjes tezingen, tot diep in de nacht slechte films te kijken...

Op een avond werden we door Yupapohn (de lerares van de highschool) uitgenodigd om bij haar thuis wat te komen drinken en daar zat niemand minder dan de nummer 1 popster van Thailand aan tafel! Hij komt echt om het halfuur voorbij op de Thaise muziekzenders en ik kan zelfs één van zijn liedjes helemaal zingen! Haha, ik denk dat miljoenen Thai strontjaloers op ons zouden zijn. Jack was daarna ook echt niet meer te stoppen. 'Ik heb gewoon de hele avond met hem aan tafel gezeten en met hem gepraat! Hij heeft zelfs ijsklontjes in m'n glas gedaan! Dit geloven m'n vrienden nooit!'

Verder had Jack mij iets verteld over een ander soort meditatieretreat (zenmeditatie) van 25 tot 29 april met 200 jongeren uit Thailand en 200 buitenlanders. Althans, dat is het doel. Dat leek me best wel cool en ik besloot me ervoor in te schrijven. Voor die tijd moest ik echter ook nog twee daagjes naar Vientiane (de hoofdstad van Laos) toe om een nieuw tweemaandenvisum te halen (daarover volgende keer meer) en dus verliet ik op tweeëntwintig april vroeg in de ochtend Phonphisai voor (voorlopig) de laatste keer. Met pijn in m'n hart. Al die geweldige mensen die ik daar had ontmoet, alle leuke momenten, het was net of ik dat nu echt voorgoed achter me liet.

Ik keek door het raampje tot Jack en z'n moeder uit beeld waren verdwenen en kon toen een glimlach niet onderdrukken. Al die geweldige mensen die ik daar had ontmoet, alle leuke momenten, die kan niemand me meer afnemen...