Het heeft een tijdje geduurd... maar het is zover... een nieuw verhaal vanuit Thailand!

Het centrum

In mijn vorige verhaal heb ik wel ongeveer helemaal uiteengezet wat het centrum en het werkinhielden. Daar valt bar weinig aan toe te voegen. Ik vond het werk daar echt geweldig en ik heb er vier weken lang met heel veel plezier gewerkt. Het meerendeel van de tijd stond ik op Primates 2, mijn favoriete stekkie. Het leuke van veel tijd op dezelfde job doorbrengen is dat je de dieren steeds beter begint te kennen, je krijgt door wat je moet doen om ze ergens anders heen te lokken, je weet welke dieren je kunnen grijpen (en vooral hoe je dat vervolgens kunt voorkomen) en je creëert ook echt een persoonlijke band met ze. Sommigen worden gek van woede zodra je in de buurt komt, anderen gaan helemaal in hun kooi tekeer om je beschermen als een andere aap je grijpt. Sommigen zijn heel vriendelijk en kun je afentoe aaien (kan, mag niet!) en anderen doen alleen maar alof ze heel vriendelijk zijn, totdat je binnen grijpafstand komt. En tsja... als je daar dan na vier weken weggaat, laat je niet alleen een boel leuke mensen achter, maar ook een boel leuke dieren...

Leuke bijkomstigheden

En als je met een stuk of twintig andere (grotendeels jongere) mensen op mekaar gestapeld zit, gaat natuurlijk niet iedereen braaf na het eten slapen. 's Avonds was er vaak meer dan genoeg te doen. Nummer 1 was P5, een soort minisupermarktje in het dorp met een tafeltje buiten waar je gezellig wat kon zitten drinken.

Daarnaast waren er nog afentoe wat dingen op het centrum georganiseerd, zoals de 'Bid of Promises', een soort veiling van wat mensen wilden aanbieden. De één bood zijn vrije dag aan, de ander een zondagochtend-kater-ontbijt en nog veel meer. Zelf bood ik een ik-mis-mama-pakket aan: Een verhaaltje voorlezen, slaapliedje zingen, instoppen en... (optioneel) een nachtkus! Het opgehaalde geld werd ging naar het centrum en dat was, als ik het me goed herinner, zon 12000 Baht (250 euri) dus da's best een leuke opbrengst!

De nacht na de Bid of Promises was er een verjaardagsfeestje: Het centrum bestond acht jaar en dat moest gevierd worden met pizza, pasta en bier! Ook dat was niet vervelend, nadeel was echter wel dat ik de volgende ochtend gewoon om zes uur m'n bed weer uitmoest om berenpoep te vegen...

En verder zijn we nog twee nachten uitgeweest in Hua Hin, een kustplaats die ook wel 'mini-Bangkok' wordt genoemd. Het is één groot toeristenoord met allemaal luxe spa's, dure hotels, McDonalds, Starbucks, enz. Én je kunt er leuk uitgaan! De eerste keer dat ik er heen ging was ergens in m'n derde week. Tegen elf uur begon ik het echt naar m'n zin te krijgen en tegen twaalven moesten we helaas al weer terug. De tweede keer was mijn laatste nacht, afgelopen vrijdag. Samen met Erik (m'n Hollandse kamergenoot die ook die dag vertrok), Sarah en Ronja (die de dag erna vrij hadden) bleven we 's nachts in Hua Hin en dus konden we veel langer uitgaan. Foto's komen z.s.m.! (Hé, dat heb ik mezelf vaker horen zeggen...)

Bangkok

De zaterdag erop was iedereen te suf om wat te doen. We liepen een beetje door de stad, dronken wat, aten wat, en voor we het wisten was de dag bijna voorbij. Erik en ik pakten rond negen uur de bus naar Bangkok, waar we rond middernacht aankwamen.

De volgende dag zouden we naar dé weekendmarkt gaan, wat echt een geweldige ervaring schijnt te zijn omdat'ie zo enorm groot is. Helaas lukte het Erik 's ochtends niet zijn vlucht te bevestigen (hij zou die avond terug naar Nederland vliegen) en tegen de tijd dat dat wel lukte, hadden we allebei eigenlijk meer zin om gewoon een beetje te relaxen. En dus gingen we even lekker bij het zwembad hangen, een heerlijke massage halen, en tegen de avond op weg naar Pat Pong, dé plek voor sekstoerisme in Thailand. Wij hadden echter een ander doel: Eten! Volgens Erik was er een superlekker Grieks restaurant en aangezien wij allebei na al dat Thaise etenwel evenzin hadden in iets anders, hebben we daar heerlijk genoten van Fetasalade, gyros, knoflookbrood, pita's, en (uiteraard) Griekse yoghurt met honing en walnoten! Na ons een weggeslagen te hebben door alle verkopers van 'pingpongshows', namen Erik en ik afscheid en scheurde hij er met de taxi vandoor in de hoop nog op tijd op het vliegveld aan te komen.

En nu zit ik hier weer alleen, met veel te veel plannen en veel te weinig tijd. Eigenlijk wilde ik vandaag de historische (oude hoofd-)stad Ayuthaya gaan bezoeken, maar daarvoor moet je toch echt iets eerder opstaan. Dat hoop ik dus overmorgen te doen, want morgen ga ik op (be)zoek naar/bij een Amerikaanse monnik die al enkele tientallen jaren in een grot woont en mediteert. En verder wilde ik nog een trekking doen in het grootste regenwoud van Azië (Khao Yai), een paar vrienden uit Phonphisai ontmoeten, en nog veel meer, maar ik ben bang dat dat allemaal niet meer gaat lukken...

en dan...

Zaterdagochtend.

Vijf minuten voor elf.

Stapt Jeroen op het vliegtuig.

(Ok... ik stap iets eerder in hoop ik, want als het goed is vliegt het vliegtuig op dat tijdstip weg...)

En twaalf uur en twintig minuten later raken de wieltjes van het vliegtuig de grond weer...

Vet bizar idee.